داشتن چشم‌های تیزبین یکی از خواسته‌های همه افراد است. اما متأسفانه همیشه به این ترتیب نیست که شماره چشم همه آدم‌ها ده‌دهم باشد. کسانی که شماره چشم آنها از امتیاز کامل ده‌دهم برخوردار نمی‌باشد، ناچار باید به یکی از عینک‌های دوربین، نزدیک بین یا آستیگمات روی بیاورند. اما واقعاً آستیگمات چشم چیست؟ و چه ویژگی‌ها و علائمی دارد؟ و از چه روش‌های درمانی برای درمان آستیگمات چشم باید استفاده شود؟ اینها مطالبی هستند که شیوا کاور قصد دارد در این پُست به بیان تک تک آنها بپردازد.
آستیگمات بودن چشم یعنی چه؟ چشم یکی از مهم‌ترین اعضای بدن است که به اندازۀ کافی گرد نیست. چشم سالم کاملاً دایره‌ای و گرد است. در نتیجه نور پس از ورود به چشم، به صورت منظم و یک‌دست شکسته میشود و فرد می‌تواند محیط پیرامون خود را با دقت ببیند. ولی تصور کنید کره چشم شما به اندازه کافی مدور نباشد و نور پس از ورود به آن نتواند به صورت یک‌دست شکسته و منتشر شود و مسیر آن بیشتر به یک سمت گرایش پیدا کند. در این صورت تمرکز چشم در دیدن اجسام و مناظر مختلف بیشتر روی یک قسمت جلب میشود. در نتیجه عکس‌ها و مناظر پیرامون را به صورت تار و موج‌دار می‌بیند. پزشکان به این حالت چشم، آستیگمات میگویند و با تجویز عینک‌های مناسب یا جراحی و یا استفاده از لنزهای مخصوص آن را درمان می‌کنند.
دلیل آستیگمات بودن چشم به طور کامل مشخص نیست. بعضی از افراد به صورت مادرزادی چشمان آستیگمات دارند؛ و گاهی اوقات فرد ممکن است پس از جراحی، بیماری یا صدمه دیدن چشم دچار آستیگمات شود. البته این که گفته میشود مطالعه در نور کم یا تماشای تلویزیون از فاصلۀ نزدیک می‌تواند موجب بروز آستیگمات شود، هنوز به درستی اثبات علمی نشده است.
بیشتر بخوانید: قرنیه چشم
از جمله علائم ابتلا به آستیگمات می‌توان به تاری دید اشاره کرد که به خستگی و فشار وارد به چشم ارتباطی ندارد؛ و مهم‌ترین مشخصۀ ابتلای فرد به آستیگمات می‌باشد. بنابراین اگر اشیا و مناظر را به خوبی نمی‌بینید، و یا تار می‌بینید، باید به پزشک مراجعه کنید.
گذشته از تاری دید، دوبینی هم می‌تواند یکی دیگر از نشانه‌های ابتلا به آستیگمات باشد. افرادی که شمارۀ چشم بالایی ندارند، متوجه تاری و دوبینی خود نمی‌شوند. اما اگر شماره چشم آنها بالا برود، مناظر را با اختلال خواهند دید.
البته به این نکتۀ بسیار مهم اشاره کنیم که کودکانی که مبتلا به آستیگمات هستند، دقیقاً نمی‌دانند دچار دید مخدوش شده‌اند؛ بلکه همه چیز را تار می‌بینند و فکر می‌کنند که مشکلی برای چشمان آنها پیش نیامده است. به همین دلیل باید به طور مداوم تحت معاینه چشم قرار بگیرند تا در صورت بروز مشکلاتی مثل آستیگمات بتوان به موقع درمان آنها را آغاز کرد.
از جمله نشانه‌های دیگر آستیگمات چشم می‌توان به این موارد اشاره کرد:
البته در کودکان مبتلا به مشکلات آستیگمات، می‌توان به علائم دیگری مثل خستگی چشم، فشار آمدن به چشم، سردرد، دشواری در خواندن نوشته‌های ریز و دشواری در تشخیص درست خطوط راست اشاره کرد.
بنابراین اگر اشیا و منازل پیرامون را از هر فاصله نمی‌توانید به خوبی تشخیص دهید، حتماً به چشم پزشک مراجعه کنید.
تشخیص آستیگمات چشم موضوعی نیست که خود فرد بتواند متوجه آن شود. بلکه این کار تنها به وسیلۀ پزشک و از طریق معاینه‌های پیشرفتۀ دستگاهی انجام میشود. پزشک با معاینه‌های ویژه‌ای درمی‌یابد که چشم دچار دوربینی، نزدیک بینی یا آستیگماتیسم شده است. معمولاً آستیگمات چشم به کندی و به تدریج اتفاق می‌افتد؛ و به همین دلیل اگر در کیفیت دید خود تغییراتی احساس می‌کنید باید به چشم پزشک مراجعه کنید.
در روش بینایی سنجی، بیمار از فاصله حدود ۶ متری باید حروف را بخواند و آنها را تشخیص دهد. چشم سالم می‌تواند حروف تابلو را از این فاصله تشخیص دهد و اصطلاحاً به چشم این فرد، چشم سالم گفته میشود؛ یعنی چشم 20/20. اما هر چه این توانایی تشخیص حروف تابلو کاهش پیدا کند، فرد باید به جای ۶ متر، در فواصل کوتاه‌تری حروف را تشخیص دهد.
چشم پزشکان دستگاهی به نام فوروپتر (Phoropter) دارند. با این دستگاه پزشک اقدام به جابجا کردن عدسی‌های مختلف می‌کند و از بیمار می‌خواهد که به او اعلام کند با کدام عدسی می‌تواند راحت‌تر ببیند. بدین ترتیب شماره چشم وی مشخص میشود.
برخی از پزشکان از یک وسیلۀ دسته دار به نام رتینسکوپ یا شبکیه بین استفاده می‌کنند که می تواند داخل چشم فرد را نگاه کند.
با استفاده از دستگاه کراتومتر، امکان بررسی وضعیت بینایی فرد وجود دارد. کراتومتر میزان خمیدگی مرکز قرنیه را اندازه‌گیری می‌کند. سپس بر اساس این که انحنای چشم فرد چقدر است، به طور کامل به پزشک کمک می‌کند تا شکل قرنیۀ بیمار و میزان تمرکز خود در دید او را بررسی کند. پزشک معمولاً برای تجویز لنز طبی مناسب یا معاینه چشم‌ها، پس از انجام عمل جراحی نیز به کراتومتر متوسل میشود.
فناوری عارضه نگاری می‌تواند کامل‌ترین گزارش از وضعیت قرنیه بیمار را به پزشک اعلام کند. چشم پزشک برای معاینه چشم بیمار از وی می خواهد که به جسم مشخصی نگاه کند. ضمناً فناوری پیشرفتۀ عارضه نگاری می‌تواند مفصل‌ترین اطلاعات درباره شکل قرنیه را در اختیار پزشک قرار دهد؛ و پزشک به مدد آن قادر خواهد بود تا اطلاعات متعددی درباره شرایط چشم دریافت کند. سپس رایانه بر اساس داده هایی که به دست آورده است، نقشه توپوگرافی رنگی قرنیه چشم را در اختیار پزشک قرار می‌دهد. پزشک نیز با بررسی این نقشه، در مورد جراحی کردن آب مروارید یا تشخیص آستیگمات چشم قضاوت نهایی را به عمل می‌آورد.
معمولاً از عارضه نگاری قرنیه برای تجویز عدسی و لنز عینک هم استفاده میشود. البته برای تشخیص مشکلاتی مثل قوز قرنیه یا آستیگمات شدید نیز می‌توان از این فناوری استفاده کرد.
این فرآیندها در انتها به چشمان شما نمره می دهند و شما بر اساس همان نمره، باید از عینک یا لنز طبی استفاده کنید تا مشکل دید شما رفع شود.
می‌توان گفت تقریباً همه افرادی که از آستیگمات چشم رنج می برند، می توانند با استفاده از عینک های مناسب یا لنزهای طبی و یا با عمل جراحی، دید کامل خود را دوباره به دست آورند. اما اگر شمارۀ چشم فرد بسیار پایین باشد و به هیچ مشکل چشمی دیگری نیز مبتلا نباشد، شاید چشم پزشک نیازی به استفاده از هیچ یک از این روش‌ها احساس نکند.
توجه داشته باشید که در آستیگمات، همیشه موضوع تاری دید نیست. گاهی اوقات برخی از بیماران به مشکلات غیرعادی چشم مبتلا هستند. مثلاً ممکن است قرنیه چشم یعنی بخش جلوی چشم نیز دارای مشکل باشد. یکی از این مشکلات، قوز قرنیه است که در آن کرۀ چشم به وضعیت مخروطی در می‌آید؛ که البته این مشکلات خیلی رایج نیستند.
به طور کلی برای درمان قطعی آستیگمات عادی چشم، دو روش درمانی مختلف وجود دارد که عبارتند از:
بیشتر بخوانید: افتادگی پلک
اگر می‌خواهید با عوامل مؤثر در ابتلا به آستیگمات چشم آشنا شوید، لازم است به اطلاع شما برسانیم که مواردی مثل زمینه‌های ژنتیکی، وارد شدن ضربه به چشم، و اختلالات بینایی که از قبل به آن مبتلا بوده‌اید و تاکنون درمان نشده‌اند، می‌توانند در بروز آستیگمات چشم نقش مؤثری داشته باشند. اما همان طور که در بالا نیز اشاره شد، درمان آستیگمات چشم فرایند چندان پیچیده‌ای نیست و به راحتی انجام میشود.
پژوهش‌های محققان حاکی از آن است که اگر مبتلایان به آستیگمات چشم، از انواع آنتی اکسیدان، سبزیجات و ویتامین بیشتری استفاده کنند، می‌توانند در کنترل عارضۀ آستیگمات چشم خود موفق‌تر عمل کنند. گذشته از این افرادی که بر اساس زمینه‌های ژنتیکی، در معرض خطر ابتلا به آستیگمات چشم هستند، می‌توانند با در پیش گرفتن رژیم غذایی مناسب برای چشم، خطر آستیگمات را کنترل و حتی مهار کنند.
اگر جزو افراد مبتلا به آستیگمات چشم هستید، هرگز نگران نباشید. چون آستیگمات تنها در موارد خاص و حاد نیاز به یک سری درمان‌های ویژه دارد و از طریق لیزیک چشم یا جراحی قابل حل است. در غیر این صورت، و در موارد عادی، آستیگمات چشم را می‌توان با استفاده از لنزهای ویژه و یا عینک برطرف کرد.
" alt="">
" alt="">
داشتن چشم‌های تیزبین یکی از خواسته‌های همه افراد است. اما متأسفانه همیشه به این ترتیب نیست که شماره چشم همه آدم‌ها ده‌دهم باشد. کسانی که شماره چشم آنها از امتیاز کامل ده‌دهم برخوردار نمی‌باشد، ناچار باید به یکی از عینک‌های دوربین، نزدیک بین یا آستیگمات روی بیاورند. اما واقعاً آستیگمات چشم چیست؟ و چه ویژگی‌ها و علائمی دارد؟ و از چه روش‌های درمانی برای درمان آستیگمات چشم باید استفاده شود؟ اینها مطالبی هستند که شیوا کاور قصد دارد در این پُست به بیان تک تک آنها بپردازد.
آستیگمات بودن چشم یعنی چه؟ چشم یکی از مهم‌ترین اعضای بدن است که به اندازۀ کافی گرد نیست. چشم سالم کاملاً دایره‌ای و گرد است. در نتیجه نور پس از ورود به چشم، به صورت منظم و یک‌دست شکسته میشود و فرد می‌تواند محیط پیرامون خود را با دقت ببیند. ولی تصور کنید کره چشم شما به اندازه کافی مدور نباشد و نور پس از ورود به آن نتواند به صورت یک‌دست شکسته و منتشر شود و مسیر آن بیشتر به یک سمت گرایش پیدا کند. در این صورت تمرکز چشم در دیدن اجسام و مناظر مختلف بیشتر روی یک قسمت جلب میشود. در نتیجه عکس‌ها و مناظر پیرامون را به صورت تار و موج‌دار می‌بیند. پزشکان به این حالت چشم، آستیگمات میگویند و با تجویز عینک‌های مناسب یا جراحی و یا استفاده از لنزهای مخصوص آن را درمان می‌کنند.
دلیل آستیگمات بودن چشم به طور کامل مشخص نیست. بعضی از افراد به صورت مادرزادی چشمان آستیگمات دارند؛ و گاهی اوقات فرد ممکن است پس از جراحی، بیماری یا صدمه دیدن چشم دچار آستیگمات شود. البته این که گفته میشود مطالعه در نور کم یا تماشای تلویزیون از فاصلۀ نزدیک می‌تواند موجب بروز آستیگمات شود، هنوز به درستی اثبات علمی نشده است.
بیشتر بخوانید: قرنیه چشم
از جمله علائم ابتلا به آستیگمات می‌توان به تاری دید اشاره کرد که به خستگی و فشار وارد به چشم ارتباطی ندارد؛ و مهم‌ترین مشخصۀ ابتلای فرد به آستیگمات می‌باشد. بنابراین اگر اشیا و مناظر را به خوبی نمی‌بینید، و یا تار می‌بینید، باید به پزشک مراجعه کنید.
گذشته از تاری دید، دوبینی هم می‌تواند یکی دیگر از نشانه‌های ابتلا به آستیگمات باشد. افرادی که شمارۀ چشم بالایی ندارند، متوجه تاری و دوبینی خود نمی‌شوند. اما اگر شماره چشم آنها بالا برود، مناظر را با اختلال خواهند دید.
البته به این نکتۀ بسیار مهم اشاره کنیم که کودکانی که مبتلا به آستیگمات هستند، دقیقاً نمی‌دانند دچار دید مخدوش شده‌اند؛ بلکه همه چیز را تار می‌بینند و فکر می‌کنند که مشکلی برای چشمان آنها پیش نیامده است. به همین دلیل باید به طور مداوم تحت معاینه چشم قرار بگیرند تا در صورت بروز مشکلاتی مثل آستیگمات بتوان به موقع درمان آنها را آغاز کرد.
از جمله نشانه‌های دیگر آستیگمات چشم می‌توان به این موارد اشاره کرد:
البته در کودکان مبتلا به مشکلات آستیگمات، می‌توان به علائم دیگری مثل خستگی چشم، فشار آمدن به چشم، سردرد، دشواری در خواندن نوشته‌های ریز و دشواری در تشخیص درست خطوط راست اشاره کرد.
بنابراین اگر اشیا و منازل پیرامون را از هر فاصله نمی‌توانید به خوبی تشخیص دهید، حتماً به چشم پزشک مراجعه کنید.
تشخیص آستیگمات چشم موضوعی نیست که خود فرد بتواند متوجه آن شود. بلکه این کار تنها به وسیلۀ پزشک و از طریق معاینه‌های پیشرفتۀ دستگاهی انجام میشود. پزشک با معاینه‌های ویژه‌ای درمی‌یابد که چشم دچار دوربینی، نزدیک بینی یا آستیگماتیسم شده است. معمولاً آستیگمات چشم به کندی و به تدریج اتفاق می‌افتد؛ و به همین دلیل اگر در کیفیت دید خود تغییراتی احساس می‌کنید باید به چشم پزشک مراجعه کنید.
در روش بینایی سنجی، بیمار از فاصله حدود ۶ متری باید حروف را بخواند و آنها را تشخیص دهد. چشم سالم می‌تواند حروف تابلو را از این فاصله تشخیص دهد و اصطلاحاً به چشم این فرد، چشم سالم گفته میشود؛ یعنی چشم 20/20. اما هر چه این توانایی تشخیص حروف تابلو کاهش پیدا کند، فرد باید به جای ۶ متر، در فواصل کوتاه‌تری حروف را تشخیص دهد.
چشم پزشکان دستگاهی به نام فوروپتر (Phoropter) دارند. با این دستگاه پزشک اقدام به جابجا کردن عدسی‌های مختلف می‌کند و از بیمار می‌خواهد که به او اعلام کند با کدام عدسی می‌تواند راحت‌تر ببیند. بدین ترتیب شماره چشم وی مشخص میشود.
برخی از پزشکان از یک وسیلۀ دسته دار به نام رتینسکوپ یا شبکیه بین استفاده می‌کنند که می تواند داخل چشم فرد را نگاه کند.
با استفاده از دستگاه کراتومتر، امکان بررسی وضعیت بینایی فرد وجود دارد. کراتومتر میزان خمیدگی مرکز قرنیه را اندازه‌گیری می‌کند. سپس بر اساس این که انحنای چشم فرد چقدر است، به طور کامل به پزشک کمک می‌کند تا شکل قرنیۀ بیمار و میزان تمرکز خود در دید او را بررسی کند. پزشک معمولاً برای تجویز لنز طبی مناسب یا معاینه چشم‌ها، پس از انجام عمل جراحی نیز به کراتومتر متوسل میشود.
فناوری عارضه نگاری می‌تواند کامل‌ترین گزارش از وضعیت قرنیه بیمار را به پزشک اعلام کند. چشم پزشک برای معاینه چشم بیمار از وی می خواهد که به جسم مشخصی نگاه کند. ضمناً فناوری پیشرفتۀ عارضه نگاری می‌تواند مفصل‌ترین اطلاعات درباره شکل قرنیه را در اختیار پزشک قرار دهد؛ و پزشک به مدد آن قادر خواهد بود تا اطلاعات متعددی درباره شرایط چشم دریافت کند. سپس رایانه بر اساس داده هایی که به دست آورده است، نقشه توپوگرافی رنگی قرنیه چشم را در اختیار پزشک قرار می‌دهد. پزشک نیز با بررسی این نقشه، در مورد جراحی کردن آب مروارید یا تشخیص آستیگمات چشم قضاوت نهایی را به عمل می‌آورد.
معمولاً از عارضه نگاری قرنیه برای تجویز عدسی و لنز عینک هم استفاده میشود. البته برای تشخیص مشکلاتی مثل قوز قرنیه یا آستیگمات شدید نیز می‌توان از این فناوری استفاده کرد.
این فرآیندها در انتها به چشمان شما نمره می دهند و شما بر اساس همان نمره، باید از عینک یا لنز طبی استفاده کنید تا مشکل دید شما رفع شود.
می‌توان گفت تقریباً همه افرادی که از آستیگمات چشم رنج می برند، می توانند با استفاده از عینک های مناسب یا لنزهای طبی و یا با عمل جراحی، دید کامل خود را دوباره به دست آورند. اما اگر شمارۀ چشم فرد بسیار پایین باشد و به هیچ مشکل چشمی دیگری نیز مبتلا نباشد، شاید چشم پزشک نیازی به استفاده از هیچ یک از این روش‌ها احساس نکند.
توجه داشته باشید که در آستیگمات، همیشه موضوع تاری دید نیست. گاهی اوقات برخی از بیماران به مشکلات غیرعادی چشم مبتلا هستند. مثلاً ممکن است قرنیه چشم یعنی بخش جلوی چشم نیز دارای مشکل باشد. یکی از این مشکلات، قوز قرنیه است که در آن کرۀ چشم به وضعیت مخروطی در می‌آید؛ که البته این مشکلات خیلی رایج نیستند.
به طور کلی برای درمان قطعی آستیگمات عادی چشم، دو روش درمانی مختلف وجود دارد که عبارتند از:
بیشتر بخوانید: افتادگی پلک
اگر می‌خواهید با عوامل مؤثر در ابتلا به آستیگمات چشم آشنا شوید، لازم است به اطلاع شما برسانیم که مواردی مثل زمینه‌های ژنتیکی، وارد شدن ضربه به چشم، و اختلالات بینایی که از قبل به آن مبتلا بوده‌اید و تاکنون درمان نشده‌اند، می‌توانند در بروز آستیگمات چشم نقش مؤثری داشته باشند. اما همان طور که در بالا نیز اشاره شد، درمان آستیگمات چشم فرایند چندان پیچیده‌ای نیست و به راحتی انجام میشود.
پژوهش‌های محققان حاکی از آن است که اگر مبتلایان به آستیگمات چشم، از انواع آنتی اکسیدان، سبزیجات و ویتامین بیشتری استفاده کنند، می‌توانند در کنترل عارضۀ آستیگمات چشم خود موفق‌تر عمل کنند. گذشته از این افرادی که بر اساس زمینه‌های ژنتیکی، در معرض خطر ابتلا به آستیگمات چشم هستند، می‌توانند با در پیش گرفتن رژیم غذایی مناسب برای چشم، خطر آستیگمات را کنترل و حتی مهار کنند.
اگر جزو افراد مبتلا به آستیگمات چشم هستید، هرگز نگران نباشید. چون آستیگمات تنها در موارد خاص و حاد نیاز به یک سری درمان‌های ویژه دارد و از طریق لیزیک چشم یا جراحی قابل حل است. در غیر این صورت، و در موارد عادی، آستیگمات چشم را می‌توان با استفاده از لنزهای ویژه و یا عینک برطرف کرد.
داشتن چشم‌های تیزبین یکی از خواسته‌های همه افراد است. اما متأسفانه همیشه به این ترتیب نیست که شماره چشم همه آدم‌ها ده‌دهم باشد. کسانی که شماره چشم آنها از امتیاز کامل ده‌دهم برخوردار نمی‌باشد، ناچار باید به یکی از عینک‌های دوربین، نزدیک بین یا آستیگمات روی بیاورند. اما واقعاً آستیگمات چشم چیست؟ و چه ویژگی‌ها و علائمی دارد؟ و از چه روش‌های درمانی برای درمان آستیگمات چشم باید استفاده شود؟ اینها مطالبی هستند که شیوا کاور قصد دارد در این پُست به بیان تک تک آنها بپردازد.
آستیگمات بودن چشم یعنی چه؟ چشم یکی از مهم‌ترین اعضای بدن است که به اندازۀ کافی گرد نیست. چشم سالم کاملاً دایره‌ای و گرد است. در نتیجه نور پس از ورود به چشم، به صورت منظم و یک‌دست شکسته میشود و فرد می‌تواند محیط پیرامون خود را با دقت ببیند. ولی تصور کنید کره چشم شما به اندازه کافی مدور نباشد و نور پس از ورود به آن نتواند به صورت یک‌دست شکسته و منتشر شود و مسیر آن بیشتر به یک سمت گرایش پیدا کند. در این صورت تمرکز چشم در دیدن اجسام و مناظر مختلف بیشتر روی یک قسمت جلب میشود. در نتیجه عکس‌ها و مناظر پیرامون را به صورت تار و موج‌دار می‌بیند. پزشکان به این حالت چشم، آستیگمات میگویند و با تجویز عینک‌های مناسب یا جراحی و یا استفاده از لنزهای مخصوص آن را درمان می‌کنند.
دلیل آستیگمات بودن چشم به طور کامل مشخص نیست. بعضی از افراد به صورت مادرزادی چشمان آستیگمات دارند؛ و گاهی اوقات فرد ممکن است پس از جراحی، بیماری یا صدمه دیدن چشم دچار آستیگمات شود. البته این که گفته میشود مطالعه در نور کم یا تماشای تلویزیون از فاصلۀ نزدیک می‌تواند موجب بروز آستیگمات شود، هنوز به درستی اثبات علمی نشده است.
بیشتر بخوانید: قرنیه چشم
از جمله علائم ابتلا به آستیگمات می‌توان به تاری دید اشاره کرد که به خستگی و فشار وارد به چشم ارتباطی ندارد؛ و مهم‌ترین مشخصۀ ابتلای فرد به آستیگمات می‌باشد. بنابراین اگر اشیا و مناظر را به خوبی نمی‌بینید، و یا تار می‌بینید، باید به پزشک مراجعه کنید.
گذشته از تاری دید، دوبینی هم می‌تواند یکی دیگر از نشانه‌های ابتلا به آستیگمات باشد. افرادی که شمارۀ چشم بالایی ندارند، متوجه تاری و دوبینی خود نمی‌شوند. اما اگر شماره چشم آنها بالا برود، مناظر را با اختلال خواهند دید.
البته به این نکتۀ بسیار مهم اشاره کنیم که کودکانی که مبتلا به آستیگمات هستند، دقیقاً نمی‌دانند دچار دید مخدوش شده‌اند؛ بلکه همه چیز را تار می‌بینند و فکر می‌کنند که مشکلی برای چشمان آنها پیش نیامده است. به همین دلیل باید به طور مداوم تحت معاینه چشم قرار بگیرند تا در صورت بروز مشکلاتی مثل آستیگمات بتوان به موقع درمان آنها را آغاز کرد.
از جمله نشانه‌های دیگر آستیگمات چشم می‌توان به این موارد اشاره کرد:
البته در کودکان مبتلا به مشکلات آستیگمات، می‌توان به علائم دیگری مثل خستگی چشم، فشار آمدن به چشم، سردرد، دشواری در خواندن نوشته‌های ریز و دشواری در تشخیص درست خطوط راست اشاره کرد.
بنابراین اگر اشیا و منازل پیرامون را از هر فاصله نمی‌توانید به خوبی تشخیص دهید، حتماً به چشم پزشک مراجعه کنید.
تشخیص آستیگمات چشم موضوعی نیست که خود فرد بتواند متوجه آن شود. بلکه این کار تنها به وسیلۀ پزشک و از طریق معاینه‌های پیشرفتۀ دستگاهی انجام میشود. پزشک با معاینه‌های ویژه‌ای درمی‌یابد که چشم دچار دوربینی، نزدیک بینی یا آستیگماتیسم شده است. معمولاً آستیگمات چشم به کندی و به تدریج اتفاق می‌افتد؛ و به همین دلیل اگر در کیفیت دید خود تغییراتی احساس می‌کنید باید به چشم پزشک مراجعه کنید.
در روش بینایی سنجی، بیمار از فاصله حدود ۶ متری باید حروف را بخواند و آنها را تشخیص دهد. چشم سالم می‌تواند حروف تابلو را از این فاصله تشخیص دهد و اصطلاحاً به چشم این فرد، چشم سالم گفته میشود؛ یعنی چشم 20/20. اما هر چه این توانایی تشخیص حروف تابلو کاهش پیدا کند، فرد باید به جای ۶ متر، در فواصل کوتاه‌تری حروف را تشخیص دهد.
چشم پزشکان دستگاهی به نام فوروپتر (Phoropter) دارند. با این دستگاه پزشک اقدام به جابجا کردن عدسی‌های مختلف می‌کند و از بیمار می‌خواهد که به او اعلام کند با کدام عدسی می‌تواند راحت‌تر ببیند. بدین ترتیب شماره چشم وی مشخص میشود.
برخی از پزشکان از یک وسیلۀ دسته دار به نام رتینسکوپ یا شبکیه بین استفاده می‌کنند که می تواند داخل چشم فرد را نگاه کند.
با استفاده از دستگاه کراتومتر، امکان بررسی وضعیت بینایی فرد وجود دارد. کراتومتر میزان خمیدگی مرکز قرنیه را اندازه‌گیری می‌کند. سپس بر اساس این که انحنای چشم فرد چقدر است، به طور کامل به پزشک کمک می‌کند تا شکل قرنیۀ بیمار و میزان تمرکز خود در دید او را بررسی کند. پزشک معمولاً برای تجویز لنز طبی مناسب یا معاینه چشم‌ها، پس از انجام عمل جراحی نیز به کراتومتر متوسل میشود.
فناوری عارضه نگاری می‌تواند کامل‌ترین گزارش از وضعیت قرنیه بیمار را به پزشک اعلام کند. چشم پزشک برای معاینه چشم بیمار از وی می خواهد که به جسم مشخصی نگاه کند. ضمناً فناوری پیشرفتۀ عارضه نگاری می‌تواند مفصل‌ترین اطلاعات درباره شکل قرنیه را در اختیار پزشک قرار دهد؛ و پزشک به مدد آن قادر خواهد بود تا اطلاعات متعددی درباره شرایط چشم دریافت کند. سپس رایانه بر اساس داده هایی که به دست آورده است، نقشه توپوگرافی رنگی قرنیه چشم را در اختیار پزشک قرار می‌دهد. پزشک نیز با بررسی این نقشه، در مورد جراحی کردن آب مروارید یا تشخیص آستیگمات چشم قضاوت نهایی را به عمل می‌آورد.
معمولاً از عارضه نگاری قرنیه برای تجویز عدسی و لنز عینک هم استفاده میشود. البته برای تشخیص مشکلاتی مثل قوز قرنیه یا آستیگمات شدید نیز می‌توان از این فناوری استفاده کرد.
این فرآیندها در انتها به چشمان شما نمره می دهند و شما بر اساس همان نمره، باید از عینک یا لنز طبی استفاده کنید تا مشکل دید شما رفع شود.
می‌توان گفت تقریباً همه افرادی که از آستیگمات چشم رنج می برند، می توانند با استفاده از عینک های مناسب یا لنزهای طبی و یا با عمل جراحی، دید کامل خود را دوباره به دست آورند. اما اگر شمارۀ چشم فرد بسیار پایین باشد و به هیچ مشکل چشمی دیگری نیز مبتلا نباشد، شاید چشم پزشک نیازی به استفاده از هیچ یک از این روش‌ها احساس نکند.
توجه داشته باشید که در آستیگمات، همیشه موضوع تاری دید نیست. گاهی اوقات برخی از بیماران به مشکلات غیرعادی چشم مبتلا هستند. مثلاً ممکن است قرنیه چشم یعنی بخش جلوی چشم نیز دارای مشکل باشد. یکی از این مشکلات، قوز قرنیه است که در آن کرۀ چشم به وضعیت مخروطی در می‌آید؛ که البته این مشکلات خیلی رایج نیستند.
به طور کلی برای درمان قطعی آستیگمات عادی چشم، دو روش درمانی مختلف وجود دارد که عبارتند از:
بیشتر بخوانید: افتادگی پلک
اگر می‌خواهید با عوامل مؤثر در ابتلا به آستیگمات چشم آشنا شوید، لازم است به اطلاع شما برسانیم که مواردی مثل زمینه‌های ژنتیکی، وارد شدن ضربه به چشم، و اختلالات بینایی که از قبل به آن مبتلا بوده‌اید و تاکنون درمان نشده‌اند، می‌توانند در بروز آستیگمات چشم نقش مؤثری داشته باشند. اما همان طور که در بالا نیز اشاره شد، درمان آستیگمات چشم فرایند چندان پیچیده‌ای نیست و به راحتی انجام میشود.
پژوهش‌های محققان حاکی از آن است که اگر مبتلایان به آستیگمات چشم، از انواع آنتی اکسیدان، سبزیجات و ویتامین بیشتری استفاده کنند، می‌توانند در کنترل عارضۀ آستیگمات چشم خود موفق‌تر عمل کنند. گذشته از این افرادی که بر اساس زمینه‌های ژنتیکی، در معرض خطر ابتلا به آستیگمات چشم هستند، می‌توانند با در پیش گرفتن رژیم غذایی مناسب برای چشم، خطر آستیگمات را کنترل و حتی مهار کنند.
اگر جزو افراد مبتلا به آستیگمات چشم هستید، هرگز نگران نباشید. چون آستیگمات تنها در موارد خاص و حاد نیاز به یک سری درمان‌های ویژه دارد و از طریق لیزیک چشم یا جراحی قابل حل است. در غیر این صورت، و در موارد عادی، آستیگمات چشم را می‌توان با استفاده از لنزهای ویژه و یا عینک برطرف کرد.
